ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Ο Ορθόδοξος μοναχισμός είναι το καύχημα και η δόξα της Εκκλησίας .Οι Μοναχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας , ζώντας αγγελική ζωή ,υπερβαίνουν τον χρόνο και τον θάνατο και έτσι με την προσευχή τους εξασκούν μια διαχρονική ιεραποστολή μέσα στην κοινωνία, αφού πέρα από την σημαντική τους προσφορά στον Εκκλησιαστικό οργανισμό, που τον ωφελούν ποικιλοτρόπως , συγχρόνως προσεύχονται για τους κεκοιμημένους, για τους ζώντες – γνωστούς και αγνώστους- και για τους ανθρώπους που θα γεννηθούν αργότερα. Σήμερα ο κόσμος χρειάζεται πολύ την μοναχική ζωή γι’αυτό και τρέχει στα μοναστήρια για να συναντήσει τη γνησιότητα της χριστιανικής ζωής αλλά και να βρεί την πραγματική αγάπη , την ελευθερία και την καρποφόρο ησυχία. Ο μοναχισμός όταν βιώνεται στις πραγματικές του διαστάσεις προσφέρει αυτά που αναζητά ο άνθρωπος. Οι αληθινοί μοναχοί είναι οι πραγματικοί χριστιανοί και βιώνουν από τώρα το μέλλον και εξαγιάζουν το παρόν γι’αυτό ήταν και είναι για μας φως και ζωή. Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, που προέρχονταν από τον έγγαμο κλήρο, έλεγε ότι σ το Σώμα του Χριστού , την Εκκλησία οι μοναχοί αποτελούν την κόμη της κεφαλής., έτσι και οι μοναχοί είναι οι νεκρωμένοι κατά κόσμον , αλλά συγχρόνως είναι η δόξα της Εκκλησίας. Ο άγιος Ιωάννης ο Σιναίτης στο βιβλίο του που ονομάζεται <<κλίμαξ>> αναφέρει το χαρακτηριστικό χωρίο: <<Φως μεν μοναχοίς Άγγελοι ,φως δε πάντων ανθρώπων ,μοναχική πολιτεία>> .Οι μοναχοί φωτίζονται από τους αγγέλους, αφού ζουν ισάγγελη ζωή. Αν δούμε λοιπόν την Εκκλησία έξω από την μοναχική ζωή, τότε πρόκειται για εκκοσμικευμένη Εκκλησία.